Guy Verlinde & Tom Eylenbosch (B) CD Release 'Promised Land Blues' Missy Sippy Gent - 07-01-2025 reporter & photo credits: Marcel info band: Guy Verlinde info club: Missy Sippy Gent © Rootsville 2025

Het moet een eeuwigheid geleden zijn dat ik nog eens naar de Gentse Juke Joint, Missy Sippy, was afgezakt. Shame on me eigenlijk, maar het is niet altijd evident.

Een nieuw jaar, dus een nieuw begin en bij deze trok ik dus vanavond richting de Artevelde-stad voor de cd-release van “Promised Land Blues”, de nieuwste telg van Guy Verlinde en zijn kompaan Tom Eylenbosch. Op tijd zijn was de boodschap want de joint was volledig uitverkocht vanavond.

Eerder dit jaar won het duo de Belgian Blues Award voor beste duo/solo act. Guy lag ook samen met zijn “brother in arms” Tiny Legs Tim aan de basis van het openbloeien van de Gentse blues scene en is onlosmakelijk verbonden met de Missy Sippy. Guy is een muzikale duizendpoot die al jaren aan de top staat van de Belgische blues scene en met zowaar 17 albums achter zijn naam, mag je gerust van een topper spreken. Even de riem er af gelegd met “The Artisans Of Solace” om nu met zijn “Promised Land Blues” de hort op te gaan.

Dit doet hij samen met de talentvolle pianist Tom Eylenbosch, die ondertussen ook bij Stef Paglia het mooie weer maakt. Goede keuze en ik was razend benieuwd naar het resultaat van die nieuwe schijf.

De kleine Gentse joint zat tjokvol toen het duo de bühne opkwam en werd aangekondigd door Marie die van de gelegenheid ook gebruik maakte om wat publiciteit te maken voor het komende BoogieTown festival op 18 januari aanstaande. Guy’s muzikaal talent is “rooted” in de blues en gewapend met dobro, akoestische gitaar en harmonica, mochten we dat de hele avond ervaren. Tom liet zijn vele talenten bewonderen op piano, banjo en zelfs het washboard. De avond zou worden gevuld met akoestische blues, afkomstig van de nieuwe plaat maar ook ouder werk zou aan bod komen en zelfs de geest van Tiny Legs Tim dwaalde hier de hele avond rond.

Met ‘All Is Forgiven’ werd de avond in gang geschoten, nummer uit het gelijknamig album uit 2019. Meteen werd ook de toon gezet voor de rest van de avond, dat zou beheerst worden door het fingerpicking en slidewerk van Guy maar ook met het geweldige werk van Tom aan de piano. Met ‘Heaven Inside My Head’ kregen we meteen eentje van het nieuwe album en dat was ook zo met het prachtige ‘Tears Over Gaza’ dat van Guy een zeer aangepaste aankondiging kreeg. Harde tijden daar in Palestina en de pijn en het verdriet dat in de song zitten, dropen van Guy’s gitaar. “You can’t build a Holy land on the graves of children”. Het piano werk van Tom is van uitzonderlijk niveau en het duo is op een fijne manier op elkaar ingespeeld.

Met ‘Hard To Admit’, nummer van Tiny Legs Tim en het nieuwe ‘World Going Wrong’ werden alweer twee songs uit de laatste plaat geserveerd. Vooral het laatste slaat nagel met koppen. Guy is een meester om huidige problematieken op muziek te zetten en ze nog te laten klinken zoals de songs van de grote blues meesters van weleer.

Het niveau bleef hoog met ‘Pursuit Of Happiness’, het swingende ‘Do That Boogie’ maar vooral het ingetogen ‘Gotta Let Go’ met een schitterende piano intro en de ingetogen zang van Guy kregen de Gentse joint volledig stil, waarna met ‘Play Your Blues’ het eerste deel werd afgesloten. Wow, dit was al super en je zag aan de gezichten dat iedereen aan het genieten was. Guy’s bindteksten zijn klaar en duidelijk en schetsen een goed beeld van de song die er staat aan te komen en muzikaal is er niets op aan te merken, die is topkwaliteit als je het mij vraagt.

De “merch” loopt als een trein tijdens de pauze en de fans staan geduldig aan te schuiven om de nieuwste schijf aan te schaffen. Na de korte pauze zat iedereen weer klaar om te genieten van de aangeboden muziek.
Het begin alvast sterk met ‘Can’t Win Them All’ van Tiny Legs Tim waarna met ‘Worried Man Blues’ en het swingende banjo-spel van Tom en heuse sing along de zaal wordt in geslingerd. Daar bleef het niet bij want de traditional ‘I Shall Not Be Moved’ wordt alweer uit volle borst werd meegezongen. Deze versie van Mississippi John Hurt bracht mij herinneringen terug aan Blues Oan Daa Stoazze, waar dit nummer elke jaar het einde van het festival betekende. Sweet memories…

Guy en Tom bleven gas geven en Guy wisselde regelmatig van gitaar. ‘Whole Lotta Loving’ was er eentje met een “Rode Oortjes” kantje aan en zou toentertijd al zeker zijn bestempeld als “devils music’. De aanwezigen waren duidelijk in een zangstemming want ook met ‘Karma’s Gonna Kick You Ass’ werden de stembanden op de proef gesteld.

Als fan van Bob Dylan bracht Guy’s verhaal ons zonder omwegen naar ‘Blind Willie McTell’ en voelden we stilaan het einde van dit schitterende optreden aankomen. Maar eerst werd nog in stijl afgesloten en dit met de hulp van Olivier Vander Bauwede die, hoe kan het ook anders, de smoelschuiver bovenhaalde en ons samen met het duo van de avond trakteerde op duchtig meegezongen songs met ‘Reckonin' Blues’ en ‘Ain’t Nobody Gonna Hold Me Down’. Een daverend applaus barstte los en vermoedelijk werden waarden aangetekend op de schaal van Richter.

Het publiek wou meer en Guy en Tom kwamen zonder morren terug. Met ‘My Little Girl’, song waar Guy de geboorte van zijn dochter in de spotlight zette, werd hij even emotioneel en diende op het eind een traantje te worden weggepinkt. Mooi om zo mee te leven met je songs.

Voor het slotakkoord werd Olivier teruggeroepen en werd afgesloten met het onvermijdelijke ‘Going Down To Missy Sippy’. Staande ovatie voor deze drie toppers die ons een schitterende avond hadden gegeven. Wat een talent, wat een drive, wat een….tja vul maar zelf in, een mens wordt er gewoon blij van en niet te vergeten, dit is Belgisch…

Dikke aanrader om te boeken deze twee want dit is Kwaliteit met hoofdletter K! Als de rest van de concerten dit jaar van hetzelfde niveau zullen zijn, dan staat er ons een geweldig muziekjaar te wachten mijn gedacht. See you next time folks!!

Marcel